دشمن ترين دشمن تو، نفسى است كه ميان دو پهلويت قرار دارد …

فضا

در برابر صف دشمنان،

با تنی زخمی در مقابل خانه،

خانه ای که ویران شده و در آتش می سوزد …

به زمین افتاده ام.

دشمنان با تکبّر و تبختری که از مشاهده ضعف و ذلّت من به ایشان دست داده، در میدان راه می روند.

در کمین اند تا کار تمام شود…

اندیشه

می اندیشم …

با تمام ضعف،

در این لحظاتِ شاید آخر.

همه عمری که گذشت از خاطرم می گذرد: کودکی هایم، جوانی هایم و تا امروز؛ میانسالی ام.

و مادرم، پدرم، جدّم.

رنج هایی که کشیدند و کشیدم.

و دردها …

تا من باشم در اینجایی که هستم.

کنکاش

ضعف …

پاسخ شرافتمندانه ای به آن همه درد نیست.

پیروز باید بود.

آن طور که مادرم …

در مجلس مهمانی مادرها در بهشت،

به خودش و پسری که برای زمانه پرورانده …

افتخار کند.

سرش را بالا بگیرد. لبخند بزند.

تسلیم نباید شد.

زنده باید ماند …