باور می کنم به راز، به اینکه جهان تهی نیست.
وقتی در کتابخانه ها قدم می زنم، کتابها را باز می کنم و می بویم، آن عطر طراوت جوانی بشر که در جستجوی حقیقت به جسم کلمه بافته شده، به من تذکار می دهد، رازی هست.
از درک سوال عاجزم. نا امیدم.
در بین کتاب ها به دنبال انسان می گردم. مخفی گاهت کجاست؟ بین قفسه فلسفه یا عرفان؟ دین یا ادبیات …
میان بعضی کتاب ها رازی ست، که باید جُست.
و از لابه لای کتاب سازی ها، تعفّنِ شرک بیرون می زند.