امام هادی (ع) می فرماید:

أَحِبُّوا لِلنَّاسِ مَا تُحِبُّونَ لِأَنْفُسِكُمْ

جوری با ما مردم رفتار بکنید که دوست دارید آن ها با شما رفتار کنند. این نکته اگر رعایت شود، کل دنیا درست می شود. این حدیث در توضیح این آیه از قرآن است که می فرماید:

لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ

هرگز به حقیقت لذّت عقلی تقوا نمی رسید الا اینکه از آنچیزی که دوست دارید در راه خدا انفاق کنید.

از نظر قرآن، انفاق برای سالکی که در پی سیر به خوبی هاست نقش اساسی دارد. اما انفاق آدابی دارد:

انفاق از آنچه شان خود ماست

اینکه دارایی مستهلک یا غیر قابل استفاده خودمان را که به آن رغبت و نیازی نداریم بخواهیم به دیگری بدهیم، انفاق حساب نمی شود. اگر می خواهیم لباسی را انفاق کنیم، باید لباس نو خودمان را ببخشیم.

رعایت احترام و کرامت شخص

وكَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا

انسان کریم آفریده شده است. مبادا وقتی می خواهیم انفاقی کنیم، خود را برتر بدانیم و شخص نیازمند را متاثّر کنیم.

پرهیز از یادآوری انفاق

انفاق خود را با منّت گذاشتن و یادآوری کردن، جهنمی نکنیم. حضرت علی (ع) می فرماید:

اللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ

زبان درنده اى است كه اگر واگذارندش، بگزد. مثل مار. حواسمان باید به زبان باشد. مرحوم ملا محسن فیض در محجه البیضا صد و ده گناه برای زبان می شمارد. باید زبان را تحت کنترل خود بیاوریم. سعدی (علیه الرحمه) می فرماید:

ندارد کسی با تو ناگفته کار/ ولیکن چو گفتی دلیلش بیار

حال اگر اینطور بودیم و رفتار کردیم، حالا امام هادی با شما کار دارد. می فرماید، محبوب ترین و نزدیک ترین شخص به من کسی است که از همه بیشتر به سیره رسول الله عمل کرده باشد.