شعربیابانماییم و شب سیاه گمراهیای نور شب افروزشلاق خورده نفس سرکشیم و بی نفس به خاک مذلت افتادهای ستاره هدایت کاروان خطا کارانکجاست نمی که تر کند لب خشکیده گنه کاریکجاست آیتی، نوری که جهت دهد، سرگشته ای در بیابانی
